Kara delikler açgözlü yiyiciler olabilir. Kara deliğin olay ufkuna fazla yaklaşan madde içerisine düşer, kara deliğin kütlesini arttırır, Evrenimizden kaybolur ve olay ufkunun alanını genişletir. Ancak kendinizi, kara deliğin güçlü kütle çekimi tarafından çekildiğiniz talihsiz bir durum içerisinde bulacak olursanız, tüm umutlar yitirilmiş değildir. Birikim diskinden bir kara deliği besleyen maddenin bir bölümü, aşırı hızlı dönüş ve kuvvetli manyetik alanın bir birlikteliğinden dolayı, kara deliğin kavrayışından kurtulabilir ve yüksek enerji parçacıklarından ince bir hüzme şeklinde uzayın karanlık bölgelerine doğru fırlatılır. Bu jetin kara deliğin birikim diskinden hangi süreç ile hız kazanarak çıktığı eski bir gizem. Şimdi, birikim yapan iki kara delik sisteminin, NuSTAR uydu gözlemevi ve INTEGRAL uydu gözlemevinden X-ışın gözlemleriyle William Herschel Teleskobu’nun ULTLRACAM kamerasından optik gözlemlerinin bir birleşimi, diskin yukarısında, jetin nereden hızlandığının belirlenmesine yardımcı oluyor. Bir tanesine V404 Cygni, diğerine ise GX 339-4 adı verilen bu iki sistemin eş zamanlı gözlemleri, X-ışın dalgalanmalarının, optik ışıktaki benzer değişimlerden saniyenin onda biri kadar önce meydana geldiğini gösterdi. Astronomlar bunu, gecikmenin, jetin hızlanma bölgesinin sonlu büyüklüğünden kaynaklandığı şeklinde yorumluyorlar. Jetteki parçacıklar, ışığa yakın hızlarda hareket ettikleri için bu, hızlanma bölgesinin büyüklüğüne kara deliğin olay ufkunun büyüklüğünün 1400 katı kadar, yaklaşık 0.1 ışık saniyesi (30,000 km) üst limit getiriyor.
Görsel & Referans: NASA/JPL-Caltech