Söylemek istemezdik ama Dünya’nın günleri sayılı. Daha yakın vadedeki muhtemel felaketleri bir kenara bırakırsak, nihayetinde (yaklaşık beş milyar yıl içinde) Güneş nükleer yakıtını tüketecek. Bu olduğunda Güneş genişleyip bir kırmızı dev yıldıza dönüşecek, şu anki boyutunun 150 katından daha fazla şişecek, Merkür’ü, Venüs’ü ve belki de Dünya’yı yutacak. Sonunda Güneş dış katmanlarını kaybedecek ve Güneş’in çekirdeği bir beyaz cüce yıldız, şimdiki boyutunun 150 katından daha küçük yanmış, yoğun bir artık şeklinde geride kalacak. Bu senaryonun Samanyolu’nda çok defalar gerçekleştiğini düşünüyoruz. Hala beyaz cücelerin yörüngelerinde dönen gezegenlere dair ipuçları bulabilir miyiz? Cevap belki de evettir. Bazı beyaz cücelerin X-ışın incelemeleri, sıra dışı yüksek enerji emisyonu gösteriyoru. Böylesi bir sistemin, KPD 0005+5106 adıyla bilinen bir beyaz cücenin Chandra X-ışın Gözlemevi ve XMM-Newton X-ışın teleskobuyla yapılan gözlemleri, yüksek enerji X-ışınlarının yaklaşık 4,7 saatlik bir periyodda değiştiğini gösteriyor. Değişen X-ışınları muhtemelen beyaz cüce tarafından yakınlardaki düşük kütleli bir cisimden, ya çok küçük bir yıldız ya da Jüpiter’e benzer dev bir gezegenden madde biriktirilmesiyle üretiliyor. Yukarıdaki görsel, bir beyaz cüce yıldızın düşük kütleli bir cisimden madde biriktirmesinin bir illüstrasyonu, ek görsel ise KPD 0005+5106’nın Chandra X-ışın görüntüsü. Bu, (eski) bir yıldızın gezegenlerinden birisini yemesinin ilk kanıtı olabilir.
Görsel: İllüstrasyon: NASA/CXC/M. Weiss; X-ışın(Ek): NASA/CXC/ASIAA/Y.-H. Chu, et al.