Evrendeki en güçlü mıknatıslar magnetarlar, yani dev yıldızların, onlara güç veren nükleer yakıt tükenip yıldızın merkezinin aşırı yüksek yoğunluklara (yaklaşık vücudunuzdaki atom çekirdeği yoğunluğu kadar) çökmesi, bu sırada (neredeyse aynı anda) yıldızın geri kalanının bir süpernova olarak dışarı patlamasından sonra geriye kalan ezilmiş kalıntılarıdır. Dev yıldızlar genelde çok zayıf manyetik alanlara sahip olsalar da çekirdeğin sıkışması sırasında manyetik alan kuvvetlenir, Dünya yüzeyindeki manyetik alandan yaklaşık bir trilyon kat daha güçlü hale gelir. Magnetarlar ekstrem türde nötron yıldızlarıdır, ama sıradan bir nötron yıldızının manyetik alanının yaklaşık 1000 katı güçte manyetik alanları vardır ve genelde yalnızca X-ışın ve gama-ışın emisyonlarından tespit edilirler (sıradan nötron yıldızları ise genellikle güçlü radyo yayıncılarıdır). Sadece birkaç düzine magnetar biliniyor. Yukarıdaki görsel, mevcut en iyi bilimsel verilere dayanarak, bir magnetarın yüzeyinin sanatçı tasvirini gösteriyor. Görsel, magnetarın yüzeyini neredeyse kusursuz biçimde küresel olarak ve manyetik alanının karmaşık uzantılarını uzaya doğru uzar şekilde gösteriyor. Nötron yıldızları gibi magnetarlar da dönerler, ama bu genelde sıradan bir nötron yıldızından çok daha düşük bir hızda olur. 2020’nin başlarında Swift gözlemevi, daha önce bilinmeyen bir kaynaktan gelen, yarım milyon Güneş’i gölgede bırakacak kadar güçlü bir yüksek enerji emisyonu patlaması tespit etti. Swift, XMM-Newton X-ışın gözlemevi, NuSTAR sert X-ışın gözlemeviyle yapılan devam gözlemleri ve de Sardinia Radyo Teleskobu’nun kullanıldığı radyo gözlemleri, bu cismin yaklaşık 240 yaşında, şaşılacak derecede genç bir magnetar olduğunu gösteriyor. Şimdiye kadar keşfedilen en genç magnetar. Magnetar, yaklaşık 16.000 ışık yılı uzakta yer alıyor, yani magnetarın aktivitesi aslında 16.000 yıl kadar önce gerçekleşti. Tuhaf şekilde, magnetar aynı zamanda sıra dışı derecede parlak, periyodik bir radyo emisyonu da gösterdi. Bu gözlemler, cismin (dönüş enerjisinin radyasyona çevrimiyle parlayan) daha yaşlı nötron yıldızlarıyla (manyetik enerjinin radyasyona çevirimiyle parlayan) genç magnetarlar arasında olağan dışı bir köprü olabileceğini gösteriyor.
Görsel: ESA; P. Esposito et al. (2021)