Kara delikler söz konusu olduğunda, içeri giren şey geri gelmez (öyle olduğunu sanıyoruz). Kara delikler, çevrelerindeki maddenin birikmesiyle büyürler, gittikçe daha fazla madde yutarken gittikçe daha fazla kütle kazanırlar. Bu maddenin doğruca içeri düşmediğini, bunun yerine bir giderden boşalan su gibi, olay ufkunda aşağı doğru spiraller çizerken kara deliğin çevresinde döndüğünü düşünüyoruz. Bu süreç ilk kez, radyo dalgalarında ışıldayan halka tatlısı benzeri bir madde çemberiyle çevrelenmiş bir gölgeyi, M87 galaksisinin merkezindeki kara deliğin gölgesini tespit etmeyi başaran devasa bir bilimsel işbirliği olan Olay Ufku Teleskobu (EHT) tarafından görüntülendi. Ama EHT yalnızca kara deliğin gölgesini görüntülemekle kalmadı, aynı zamanda radyo emisyonunun polarizasyonunu da ölçtü. Işık ya da radyo dalgaları gibi bir elektromanyetik dalganın EHT tarafından gözlenen polarizasyonu, elektromanyetik dalganın salınım düzleminin eğim ölçüsüdür. Yukarıdaki görsel, sağ üstte EHT tarafından görülen ışıldayan radyo emisyonu çemberinin merkezinde, M87’nin kara deliğinin gölgesinin artık ünlü olan görselini gösteriyor. Sol üstte, M87’nin kara deliğini çevreleyen maddenin radyo dalgalarının polarizasyonunun EHT ekibi tarafından dikkatlice analiz edilmesiyle elde edilen, geliştirilmiş kara delik görüntüsü var. Polarizasyon analizi, görselde görülen ve kara deliğin yakınında parıldayan madde boyunca sarılan manyetik alanın doğrultusunu izleyen eğri çizgileri çiziyor. Bu ölçümler, kara deliğin yakınındaki manyetik alanın gücüne dair bir tahmin sağlıyor ve şaşırtıcı şekilde zayıf, Dünya’nın manyetik alanından yalnızca 30 kat veya daha az güçlü olduğunu gösteriyor. Analiz aynı zamanda, kara delikten kaçan muazzam jetin manyetik kökenini açıklamaya da yardımcı olabilir.
Görsel: EHT Collaboration (üst); Getty Creative (alt); E. Siegel