Birikim yapan nötron yıldızları, normal bir yıldızla çift olmuş, şehir büyüklüğünde, inanılmaz şekilde yoğun nötron (ya da daha tuhaf bir madde) toplarıdır. Nötron yıldızının güçlü kütle çekimi yoldaşından madde çeker, böylece nötron yıldızı yoldaşını yıldız maddesinin önemli bir kısmından mahrum bırakır. Bu maddeler, parlayan bir akıntıyla yoldaştan nötron yıldızına düşer ve nötron yıldızının etrafında dönen ince bir madde diski meydana getirir. Birikim diski boyunca döndükten ve milyonlarca derecelik sıcaklıklara ulaştıktan sonra bu maddenin bir kısmı nihayetinde nötron yıldızının katı demir yüzeyi üzerinde toplanacaktır. Bu birikim süreci devam ettikçe nötron yıldızı üzerinde gittikçe daha fazla madde birikir. Bu madde çoğunlukla hidrojen ve helyumdan oluşur ve nötron yıldızının güçlü yüzey kütle çekimi ile yüzeyin büyük bölümüne yayılmış ince, sıcak bir katman haline sıkıştırılır. Ekstrem durumlarda bu katmandaki yoğunluk ve sıcaklık o kadar yüksek hale gelir ki hidrojen gazı, bir hidrojen bombasının patlaması gibi, ama nötron yıldızının yüzeyinin tamamında gerçekleşen bir patlamayla birleşir. Yukarıdaki görsel bu küresel termonükleer patlamalardan birisinden atılan sıcak, X-ışın yayınlayan maddenin bir canlandırması. Bu patlamalar, nötron yıldızını çevreleyen maddenin X-ışın emisyonunda, birkaç saniye süren ve ardından tekrar sönükleşen hızlı, neredeyse kör edici bir yükselmeye yol açar. Bu tip olayların tespiti için yüksek hassaslığa ve hızlı tepkiye sahip uzay teleskopları gereklidir. Uluslararası Uzay İstasyonu’ndaki Nötron Yıldızı İç Kompozisyon Kaşifi (NICER), nötron yıldızlarının ve diğer kaynakların X-ışın değişimlerini incelemek üzere tasarlanmış yeni bir NASA X-ışın teleskobu. Ana görevi, nötron yıldızının dışından gelen X-ışın emisyonunu kullanarak yıldızın iç durumunu araştırmak. Büyük toplama alanı ve yüksek zamanlama kabiliyetini bir araya getirmesi, NICER’ı bu küresel termonükleer patlamaların nasıl başladığını ve evrildiğini ortaya çıkarmak için mükemmele yakın bir araç haline getiriyor.
Görsel & Referans: NASA’s Goddard Space Flight Center/CI Lab; NICER