Süperdev kara delikler (tamamı değilse bile) çoğu galaksinin kalbinde yer alırlar. Kimi zaman bu kara delikler açgözlü bir şekilde kendi komşuluklarındaki her şeyi yutarlar ve muazzam radyasyon huzmeleri üretirler. Başka vakalarda ise (Samanyolunun merkezi kara deliği gibi) sakince dururlar ve hiçbir şeyden kuşkulanmayan bir parça maddenin (yıldızlararası bir bulut, bir yıldız ya da bir gezegen sistemi) pençelerine düşmesini beklerler. Bir süperdev kara delik, Evren’in karanlık sokaklarında bir yerde bir diğeriyle karşılaştığında neler olabileceğini düşünün. Kısmen Hubble Uzay Teleskobu’ndan yüksek çözünürlüklü bir optik görselle birlikte (Chandra Gözlemevi’nden) kompozit bir X-ışın görseli olan yukarıdaki görüntüye benzer bir şekilde görünürdü. NGC 6240 birbirleri içine düşen iki galaksinin birleşmesiyle oluşan bozulmuş bir galaksi. Chandra X-ışın görüntüsü (mavi-beyaz ve turuncu) iki nokta X-ışın kaynağını gösteriyor. Bu kaynaklar iki süperdev kara deliğin tam yerini gösteriyor. NGC 6240’ın parçalarını oluşturan galaksiler birleşirken bunların merkezi kara delikleri de, zamanla birlikte spiraller çizecek ve sonunda tek bir kara delik oluşturacak şekilde birleşiyorlar. Bu gerçekleştiğinde bu birleşme uzay zamanın kumaşında muazzam dalgalar, Einsten tarafından öngörülen “kütle çekimsel radyasyonu” üretecek. Böylesi kara delik birleşmeleri hangi sıklıkla meydana geliyor?
Görsel: X-ışın (NASA/CXC/MIT/C.Canizares, M.Nowak); Optik (NASA/STScI)