1006 yılının en büyük olayı, o yılın 1 Mayıs’ında “yeni bir yıldızın” aniden belirişiydi ve dünyanın her yerinde görüldü ve kaydedildi. Artık bu “yeni yıldızın”, çok yaşlı bir yıldızın, bir beyaz cücenin, yani nükleer yakıtı tükendikten sonra dış katmanlarını atmış düşük kütleli bir yıldızın yanmış çekirdeğinin aniden patlaması olduğunu biliyoruz. Beyaz cüceler, elektron bozunum basıncı olarak bilinen bir atomaltı kuantum mekaniği etkisiyle desteklenirler. Ama elektron bozunum basıncı yalnızca sınırlı miktarda, Güneş’in kütlesinin yaklaşık 1.4 katı kadar kütleyi destekleyebilir. Eğer beyaz cüce, yoldaş yıldızından madde kopararak ya da iki beyaz cücenin birleşmesiyle kütle kazanırsa (Chandrasekhar limiti olarak bilinen) kütle limiti aşılabilir. Bu gerçekleşirse beyaz cüce Güneş boyutunda bir termonükleer bomba gibi patlayacaktır. Yukarıdaki görsel, SN 1006’nın kalıntılarının Chandra X-ışın Gözlemevi’yle alınmış yeni bir X-ışın mozaiği. Bu görsel bir beyaz cüce süpernovasından geriye kalanların en detaylı görüntüsü ve böylesi beyaz cücelerin patlama yolları üzerinde güçlü kısıtlara yol açacak. Bu beyaz cücelerin patlamasına dair detaylı bilgi sahibi olmamız önemli çünkü bu tür patlamalar astronomlar tarafından “standart ışıkları” olarak değerlendiriliyor. Kadim Evren’deki beyaz cüce süpernovaların araştırılması, Evren’in genişlemesinin “Karanlık Enerji” olarak bilinen gizemli bir güç tarafından hızlandırıldığının keşfedilmesine yol açmıştı.
Görsel & Referans: NASA/CXC/Middlebury College/F.Winkler