Bir kara delik olay ufkuna fazla yakın dolanan maddeleri yutarak büyür. Kara delik tarafından ne kadar madde biriktirilirse olay ufku da o kadar büyük olur ve daha fazla madde yutması daha kolay hale gelir. Prensipte bu süreç durmaksızın devam edebilir ve kara delik gittikçe daha da büyür. Bilinen en büyük kara delikler, süperdev kara delikler şeklinde adlandırılanlar, galaksilerin merkezlerinde ikamet ederler ve milyonlarca, hatta milyarlarca Güneş kütlesi ağırlığındadırlar. Şimdilerde ise astronomlar daha bile ağır belirli sayıda “ultradev” kara delik belirlediklerine inanıyorlar. Astronomlar bazı galaksi kümelerinin (yukarıda gösterilen küme PKS 0745 gibi) Hubble Uzay Teleskobu’ndan optik verileri, Jansky Çok Büyük Sırası’ndan radyo verileri ve Chandra X-ışın Gözlemevi’nden X-ışın verilerinin kullanılarak incelendiği bir çalışma da, X-ışın parlaklığıyla radyo parlaklığı ve kara deliğin kütlesi arasında bir ilişki kurdular ve çalışılan kümelerdeki en parlak galaksiler için bu ilişkinin bu galaksilerin merkezindeki kara deliklerin on milyarlarca Güneş kütlesine sahip olmaları gerektiğini düşündürdüğünü gösterdiler. Eğer doğrulanırsa bu sonucun bu muazzam canavarların nasıl oluştukları ve evrimleştiklerine dair anlayışımız için çok önemli etkileri olabilir.
Görsel: X-ışın: NASA/CXC/Stanford/Hlavacek-Larrondo, J. et al; Optik: NASA/STScI; Radyo: NSF/NRAO/VLA