Manyetik alanlar karmaşık olgulardır. Manyetik alanlar, elektronlar gibi yüklü parçacıkların hareketiyle üretilir. Güneş’in yüzeyinin altındaki sıcak plazmanın hareketi, Güneş’in dönüşüyle dolaşıklaştırılan ve güneş lekesi çevrimleri ile güneş fırtınalarını yaratan karman çorman manyetik alanını üretir. Galaksimizin tamamı da manyetize olmuş durumda ama Galaktik manyetik alanın kökeni çok iyi anlaşılabilmiş değil. Bu görsel, Samanyolu’nun manyetik alanının Planck uydusuyla görüldüğü şekliyle bir görüntüsü. Planck ışık dalgalarının polarizasyonunu, yani salınımlarının yönünü ölçebiliyor. Samanyolu’nun içinden geçen ışık, galaksi boyunca dağılmış olan toz taneciklerinden saçılıyor. Demir bileşiklerinden meydana gelen toz, bir çubuk mıknatısın yanına konulmuş demir tozları gibi galaksinin manyetik alanıyla hizaya girebilir. Işık, hizaya girmiş bu toz parçacıklarından saçıldığında ışık dalgasının salınımının yönü de hizaya girer; ışığın bunun sonucu olan polarizasyonunun ölçümü bu sayede toz taneciklerinin nasıl hizalandığını ve uzayın o bölgesinde manyetik alanın ne kadar kuvvetli olduğunu gösterir. Bu haritada karanlık bölgeler daha yüksek polarizasyonu ve dolayısıyla daha kuvvetli manyetik alan bölgelerini gösteriyor. Görselin üzerine eklenen çizgiler, manyetik alanın Evren’deki yönünü gösteriyor. Samanyolu’nun manyetik alanı, bazı ilginç yerel sapmalarla birlikte çoğunlukla galaksinin diskine paralel hizalanıyor.
Görsel & Referans: ESA ve Planck Collaboration